Vandaag was blijkbaar een inspirerende dag! Maar liefst 2 verslagen en een
beschouwing. Scroll ook door naar onder voor een verslag van Wouter Wilting en de
wekelijkse bijdrage van Wouter van Welzen. Veel lees plezier!
HOOG ZOMER MET STEVIG WINDJE! (verslag clubrit 14 oktober
2018)
We lopen echt tegen het einde van dit wielerseizoen aan, tenminste, als je een blik
op de kalender werpt! Zei ik in een verslag van een paar weken terug dat de zomer
nu toch echt voorbij was, vandaag was daar helemaal niets van te merken! De
voorspellingen waren duidelijk: Temperaturen tegen de 25 graden, dan moet het
ook wel hard waaien uit het zuiden, anders kan die warme lucht nooit zo
noordelijk komen. En dat klopte ook wel: Een stevige wind was ons deel vandaag.
Maar niemand die klaagde!
Onze chauffeur van de dag had afgelopen nacht gewerkt en daarom kon hij niet
fit aanwezig zijn. Het resultaat was dat er dus geen bus was en we dus hoopten op
een vlotte rit zonder al te veel ongemak. Verder was de opkomst meer dan goed te
noemen. Maar liefst 37 man aan de start! Een paar leden gingen vandaag al het
bos in en vertrokken bij de ATB toertocht van Putte. Voor mij een vreemde
combinatie: 25 graden en de ATB. Huis ten Halve in Roosendaal zal voor mij de
eerste ATB-rit worden op de eerste zondag van november. Tot die tijd laat ik mijn
goede benen nog lekker op glad asfalt beuken en sleuren!
We rijden achter langs Mattemburg uit in de richting van Zeeland. De 130 km van
gisteren die ik gereden had in de toertocht voorafgaande aan de Tacx Pro Classic
profkoers in Zeeland voelde ik lichtjes in de beentjes. Tijdens die toertocht zelf had
ik nergens last van gehad, maar zo nu net uit bed was ik wat stram. Ook gisteren
stond er namelijk al een puist wind....
Via Non Plus Ultra rijden we met een kleine omweg naar de Oesterdam. Vandaag
hadden we de föhn in de rug en dat reed prima. Handjes op het stuur en 'gewoon'
ruim boven de 35 per uur, er zijn minder leuke dingen om te doen op zo'n mooie
zondagochtend! Omdat we geen bus bij hadden heb ik vandaag altijd in zo'n
beetje laatste positie van het peloton gereden. Wie er op kop reden heb ik niet
echt kunnen zien, mede ook doordat we met zo velen waren en we dus best een
grote groep op de weg waren. Ondanks het fraaie weer was het eenmaal op
Tholen vrij rustig op de weg. Maar goed ook want als de wind soms van opzij
kwam werd er breed uit over de weg gereden, iedereen zoekend naar een gunstig
plekje in de luwte van zijn voorgangers.
Ondanks dat ritkapitein van de dag René zijn navigatie gisteren kapot was gevallen
in de Limburg, reden we kris-kras via de juiste wegen door de polders. Al die tijd
was de wind ons gunstig gezind en was daarom ons gemiddelde al opgelopen tot
bijna 33 km/uur. Voor niemand echt een probleem. Zo laat in het seizoen is
iedereen nog steeds voldoende in vorm blijkbaar. Vanaf st Annaland buigen we
definitief oostwaarts en is het gedaan met de wind mee. Desondanks blijven we
een mooi tempo ontwikkelen.
Na de brug bij Vossemeer beginnen de finales. Een vrij grote groep slaat direct
rechtsaf het B-parcours op. Onder hen ook veel erkende A-renners. Ziek, zwak,
misselijk en andere 'smoesjes' waren niet van de lucht vandaag! Daarom was de A-
groep wat kleiner dan gebruikelijk. Misschien dat de vooruitzichten op de wind
menigeen wat angst aanjaagde? Volgens mij telde ik 11 leden die het gingen
proberen. Ikzelf heb me een tijdje lopen afvragen hoe ik het vandaag zou moeten
aanpakken. Mijn benen voelen prima aan, de vorm is meer dan uitstekend en toch
veel twijfel wat de beste tactiek zal zijn.
Ga ik direct aan en probeer ik de finale hard te maken, of ga ik afwachten? Vooral
het vooruitzicht om heel de Rubeerdijk de wind vol tegen te hebben schrikt me
wat af. Uiteindelijk hak ik de knoop dan maar door als de finale echt begint:
Gewoon zodra het kan weg kletsen en dan maar zien waar het schip strand! En
dus begon ik naar voren op te schuiven zodra de mogelijkheid zich voordeed. Op
het moment dat ik wil gaan aanzetten voor de demarrage zie ik Denny links voor
me hetzelfde doen. En dan zijn we opeens los van de rest van de groep die op dat
moment aangevoerd werd door Johan.
Wanneer ik een paar honderd meter voor het eerst omkijk zie ik dat we al een leuk
gat hebben. Inmiddels rij ik op kop en merk tot mijn geluk dat Denny er blijkbaar
ook in gelooft en dus gaan we netjes kop over kop rijden. Nu komt de wind nog
van rechts en kunnen we een lekker tempo vast houden. Voor mijn gevoel zijn
mijn overnames wat harder dan die van Denny, maar zoals altijd gaat Denny er vol
voor. Kortom, dit is het proberen waard en gaat het gas er weer maar eens op!
Nadat we bij keerpunt de Zwarte Ruijter de Rubeerdijk opdraaien krijgen we de
wind steeds meer recht op kop. En die wind die doet er echt wel toe! Het is nu
zaak om goed te rouleren want alleen heb je vandaag niet veel kans denk ik. Ik kijk
regelmatig achterom om te zien wat er achter ons allemaal gebeurt. Zo zie ik dat
Johan achter ons de tegenaanval heeft ingezet. Er zit iemand bij hem in het wiel en
samen met Erik probeert hij het gat te slechten. Maar Denny en ik houden het
lijntje strak: Telkens wanneer ze dichterbij komen rijden we wat harder. En zo
ontstaat een kat en muis spel tussen ons tweeën en de rest. In eerste instantie is
het 1-0 voor ons als ik zie dat er achter ons een samensmelting plaats vindt. We
hebben nu opeens vier achtervolgers want Yasta en Charl zijn aangesloten bij
Johan en Erik.
Wat mij betreft verandert er niet zo veel: Het blijft nog steeds een kat en muis spel,
zij het nu met twee muizen en vier katten. Denny heeft inmiddels aangegeven dat
we zuinig met onze krachten moeten omspringen maar het viertal komt nu beetje
bij beetje dichterbij. Inmiddels zijn we al van de Rubeerdijk afgedraaid en komt de
finish rap dichterbij. Maar goed ook want mijn benen beginnen nu ook wat harder
te roepen om wat rust te krijgen.... Al die tijd houd ik een positief gevoel dat de
voorsprong groot genoeg is om voorop te blijven. Wanneer we richting het viaduct
rijden zie ik echter opeens het Rood-wit-blauw van Charl opdoemen.
Ik spoor Denny aan om nog een keer alles te geven en dan schakel ik twee tandjes
zwaarder en ga aan voor de sprint. Mijn benen ontploffen bijna maar mijn missie
slaagt uiteindelijk: De winst is binnen terwijl de ouwe vos Charl Denny nog te
pakken krijgt en tweede wordt. Dat alles gade geslagen door Richard die bij de
finish naar ons staat te kijken. Gelukkig kan mijn maat van de ontsnapping de rest
nog voor blijven en zo derde worden. Behoorlijk afgepeigerd bol ik uit en laat de
rest bij komen. Ik kan eventjes niet veel zeggen, zo diep ben ik in de laatste 200
meter gegaan.
Daarna is het rustig aan terug naar 't Strandhuys. Omdat we geen bus hebben is
het niet duidelijk of iedereen is aangesloten. Wanneer ik meer dan een kilometer
terug kan kijken en niemand meer zie, neem ik aan dat iedereen aangesloten is of
al naar huis is gegaan. Op het terras is het voortreffelijk toeven in het zonnetje.
Nog twee weken en dan zit dit seizoen er weer op. Hopelijk nog twee weken met
dit weer!
Daan
Slechte voorbereiding is ook half werk.
20 graden in oktober, TC de Markies was ruim vertegenwoordigd op de West-
Brabantse en Zeeuwse wegen! De zondag-fietsdag begon voor veel mensen al op
zaterdag avond! De liters Leffe, Westmalle en Hertogh Jan vlogen je om de oren. Er
was gedurende de week behoorlijk wat geroepen over mogelijke plannen om
Denny en Folke aan een overwinning te helpen. We waren van mening dat ze die
hulp prima zouden kunnen gebruiken nadat een hoop renners op zaterdag in
training zou gaan om op zondag te floreren. Niets was minder waar. De liters bier
hebben hun werk prima gedaan en de knechten van Denny en Folke voelden al
snel nattigheid. Het zou een drukke B finale worden...
Zoals gebruikelijk begon de dag bij de schelp. Iedereen was op tijd, zelfs Yasta en
Erik. Om 9 uur vertrokken we richting Zeeland voor een uitdagende rit op nog niet
eerder verkende wegen. Ik ben weer op plekken geweest waar ik m’n ogen uit
keek. Kees en Iron hebben zelfs een buizerd gezien die al snel verward werd met
een bunzing. Op dat moment had Frenk (gelukkig was er maar eentje aanwezig
vandaag) zijn werk al weer gedaan en ging op zoek naar de bus. Tot zijn grote
verbazing was die er niet vandaag. En dat terwijl hij zelf altijd netjes zijn beurt om
in de bus te rijden invult. De teleurstelling was van zijn gezicht af te lezen want hij
was thuis vergeten te toiletteren. Robert had de dag ervoor nog wel duidelijk
aangegeven dat de bus geen dienst had! We vervolgden onze weg over de
Oesterdam met windje in de rug. Het voelde het prima en 34-35 kilometer per uur
was een prima tempo. Even werd er door Walter vanuit achteren geroepen naar
wegkapitein René van D dat het wat rustiger aan moest. Walter had ook duidelijk
zijn dag niet en dat terwijl zoon Wout alles prima kon bijbenen. Aan het einde van
de oesterdam hadden we er 33 gemiddeld op staan! Heerlijk! Wat was t mooi
geweest als we dit tempo konden vasthouden. Er was een plaspauze ingepland in
de pittoreske polder van Sint-Maartensdijk. Voor de mannen van Tholen voelde dit
als thuis naar de WC gaan. Iedereen onderging dit onderdanig waarna we met een
paar kilometer per uur minder op de teller onze weg naar de finale Halsteren
konden vervolgen. Mijn voorbereiding van de avond ervoor begon me parten te
spelen in mijn zelfvertrouwen, wat er doorgaans ik overvloed is (in ieder geval
meer dan talent). Ik heb mezelf gemeld bij mijn kopman gemeld en hem verteld
dat hij al het werk zelf maar moest gaan doen. Iets wat hem zwaar viel en dat
zouden we ook terugvinden in de uitslag van de A Finale.
De finale dan! Menig Markiezant kijkt hier de hele week naar uit. Omdat ik zelf
naar rechts ben gestuurd richting de B Finale zal ik deze eerst verslaan! Deze finale
werd gesierd door A renners met een gebrek aan talent maar uiteraard was het
John van B die op ludieke wijze het bal opende. Aan vertrouwen ontbrak het bij
John in ieder geval niet vandaag die wel dacht even 12 kilometer in zijn eentje naar
de streep te kunnen rijden. Er werd al snel door zijn kompanen geroepen hem
maar te laten rijden. Iets wat hij best wel even vol hield. Rutger was het daarna
beu en reed het gat dicht naar John. Iets wat hij nog een aantal keer zou herhalen
deze finale. Het tempo werd opgeschroefd door Iron die zijn aerodynamisch
houding aannam en een deel van de rubeerdijk voor zijn rekening nam. Het bleek
een duur betaalde rekening want hij moest concluderen dat hij zijn kruid
verschoten had met deze poging en eindigde als laatste vandaag, zelfs achter
Richard die in Kappa broek een kijkje kwam nemen op zijn stalen ros!
Er kwam een mooi bochtje met grind aan waar ikzelf van dacht dat dit een
uitstekend punt zou zijn om de mislukte poging van John na te bootsen! Dit lukte
prima omdat Mark niet mee wilde rijden. Hij bleek een blok aan Mn been vandaag.
We kwamen weer samen en het leek een finale te worden wat een massasprint
zou worden. Ik liet dit niet gebeuren en heb mijn laatste beetje energie, wat nog
niet verdrongen was door een overvloedige hoeveelheid aan alcohol,
aangesproken om het op een solo overwinning aan te laten komen. Zowel Mark
als Rutger (van je vrienden moet je het hebben) dachten hier wel een stokje voor
te steken. Albert zag wel heil in een duo aanval en die kwam naar me toe rijden. Ik
had op dat moment mijn kruid al wel verschoten en toen ik zag dat Mark en
Rutger mij mijn potentiële overwinning niet gunden ben ik maar op zoek gegaan
naar Iron. Die was in geen velden of wegen te bekennen en heb met toen maar
gericht op het volgen van de sprint. Die werd gewonnen door Frank T. Die het
kopwerk heeft beperkt tot de laatste meters. Alsnog van harte proficiat!
Dan de A finale.
Het verloop hiervan is mij ingefluisterd dus ik heb alles van horen zeggen. Het
verliep als volgt. Charl “niet-overnemen” Dietvorst had er zin in vandaag en die
reed, vrij onorthodox voor zijn stijl, al vroeg in zn eentje weg. Hij voelde zich wat
onwennig omdat hij geen renner voor zich had en staakte zijn poging. Lars en
Johan schakelde de turbo in en trokken het kleine pelotonnetje flink in gang. Iets
wat voor Denny zijn Waterloo betekende, hij had immers zijn knechten niet bij
vandaag. Yasta en Erik zagen hun kans schoon en demarreerden. Helaas werden
ze het onderweg niet eens wie er nou zou mogen winnen dus bleef Yasta in het
wiel van Erik zitten. Ook deze poging mislukte. Denny had inmiddels zijn krachten
weer hervonden en kon ternauwernood weer aansluiten. Daan vond het allemaal
wel oke en reed weg! Zijn dagelijkse ritjes met tacheneveftig per uur naar
Kruiningen droegen bij aan deze succesvolle poging. Zijn uitdagers René van D
(vandaag bij de B) en Folke schitterde door afwezigheid waardoor Daan solo over
de streep kwam. Iets wat perfect uit kwam want zoals een van Dommele betaamd
is ie net jarig geweest en heeft hij gejuicht. Met deze criteria ben je een winnaar,
dus vandaag was de overwinning voor Daan! Proficiat! Maar wat iedereen over het
hoofd heeft gezien is dat de ijzersterke Frenk Bosters (gelukkig was er maar eentje
vandaag) op de Rubeerdijk al weg was gereden. Achteraf pleitte hij voor een
nieuwe categorie de A++. Deze categorie heeft als toelatingseis dat je Frenk heet
en Bosters met je achternaam. Achter deze twee toppers was er een tactisch
steekspel, die zij weerga niet kent, om de derde plek ontstaan. Charl, die wel houd
van een tactisch spelletje, was hierin de slimste en klopt Yasta op de streep. Erik
volgde met Lars, Johan, Arjan, Gaetano vlak achter hen. De arme Denny kwam als
laatste over de streep en likte zijn wonden tijdens de koffie. Jammer knul, volgende
week beter!
Nog twee ritten te gaan, laten we hopen dat we nog twee keer met korte mouwtjes
en korte broeken kunnen rijden en snert kunnen eten in een t-shirt! Ik heb er zin
in! Tot volgende week!
Wouter (zonder “van”) W
Een fietstochtje in het landgoed van Cor.
Vandaag waren we uitgenodigd door de fietsclub De Thoolse Parel om te genieten
van het landgoed Tholen. Omdat de leden van deze vereniging hun roots hebben
buiten Tholen was Reinier als kenner van het Zeeuwse gevraagd om deze tocht uit
te stippelen. Voordat we vertrokken was er grote onvrede over het feit dat er geen
bus was. Waarom was Richard niet gevraagd? Hij kijkt al weken uit naar het
koersen van de Markies. Hij mist het elke dag. Wat is er mooier als een vereniging
je vraagt omdat je onmisbaar bent. Dat bleek later nog eens toen hij stond te
wachten bij de finish. Wat wil je nog meer aan betrokkenheid bij een vereniging?
De enige die dit zag was ons toekomstige kampioen. Hij stopte bij de finish om
hem te groeten. Kortom het sociale geweten van onze vereniging. Dit waren
pluspunten voor de trui. Het is echter niet te hopen dat Richard net zo terugkeert
als Reinier. Die lijkt herboren en is niet van de kop af te slaan. Ik zie hem nog bij de
snertrit met de A meegaan.
Het was weer een bijzondere dag qua weer. Meer dan 20 graden in oktober. Waar
gaat dat naar toe met ons klimaat? Toen we vertrokken moesten we als
gebruikelijk wachten op onze penningmeester die weer twee minuten te laat was.
Hoe doet hij dat toch? Elke week staat Arjan in de kou voor zijn deur. Gisteren
werd ik gebeld door zijn broer met de vraag of ik er kon voor zorgen dat hij
vandaag zou winnen. Ik vertelde hem dat matchfixing in onze sport gewoon is. In
dat opzicht lijkt het op het Belgische voetbal. Ik heb Quintana, Danny en Johan
gevraagd om zich vandaag in te houden en dat hebben ze natuurlijk gedaan. Hij
beloofde mij als Arjan kampioen zou worden omdat hij zo heeft afgezien met zijn
broer dat op de clubavond de eerste twee rondjes op zijn rekening konden worden
geschreven. Echte broederliefde.
Natuurlijk zijn er meerdere kandidaten zoals Frenk. Sr. Deze jongen is een
voorbeeldig clublid geworden, maar een trui komt te vroeg. Volgend jaar zal ik er
alles aan doen als hij zich zo blijft gedragen om zijn nominatie te ondersteunen.
Gisteren zat ik op het terras in de Bosstraat en zag de ene na de andere Markies
binnenlopen bij van Dietvorst. Onze voorzitter probeerde zijn lederhose om te
ruilen voor een fietsbroek omdat hij de oktoberfeesten zat is. Een ander ging met
Halloween spullen de deur uit. Ik ben bang dat je daar geld kan inzetten op wie er
gaat winnen op zondag. Het is niet te hopen dat de kampioen met dezelfde naam
in het complot zit. Je zou echter eerder verwachten dat je inzet zou kunnen doen
bij een Aziatische snackbar in de stad.
Ook werd er natuurlijk teruggekeken op de interland van gisteren. Vanuit de
Feyenoordsupporters was er kritiek op onze Mathijs, terwijl dit toch het grootste
talent van Nederland in, die men volgend jaar in Barcelona kan bewonderen. Men
hoort toch onderhand te weten dat men bij Ajax dit expres leert om de spanning
in de competitie te houden. Frank de Boer was niet voor niks zijn grote voorbeeld.
Ernstiger was echter het verhaal in de stem waarin de spelbepaler van VIVOO
Huijbergen werd geïnterviewd. Daarin meldde hij dat hij in de derde helft 5 tot 10
biertjes dronk. Nu weten we van de Jellinekkliniek dat mensen vaak meer drinken
dan ze zeggen. Als bestuurslid van de dorpscoöperatie maak ik mij dan ook grote
zorgen over het topsportklimaart in het dorp. Er zijn wel twee fietsende
wethouders, maar de voorzitter van het grenspark kwam ik vaak tegen met een
biertje bij de volksabdij. Vandaag is de derby tegen Rimboe uit Wouwse plantage
waar ons lid uit Woensdrecht zijn jeugd heeft doorgebracht. Waar zou zijn hart
liggen?
Tijdens de rit in het landgoed gebeurde er niet veel opzienbarends behalve dat er
hard werd gereden. Toen we bij de brug kwamen sloegen opvallend veel A renners
af met de B. Waren ze zo bang voor Daan of waren ze omgekocht om niet mee te
doen met de A finale. Ik zou graag de telefoon nakijken van Jan Kees. Met een
grote groep gingen we tegen de wind richting de Rubeerdijk. Van te voren was
duidelijk dat de grote heren zich niet zouden kunnen beheersen en de snelheid
werd opgevoerd. Na de afslag van de dijk moest ik lossen, maar Kees was zo
vriendelijk om op mij te wachten en terug te brengen naar mijn B kompanen. Mijn
benen vielen bijna stil, nadat ik achter mij keek en Iron zag lossen. Was ik nu zo
goed geworden of hij zo slecht? Natuurlijk moet ik voor het verslag nog vermelden
dat John zijn beloofde ontsnapping uitvoerde. Het medeleven in het peloton met
hem was echter niet zo groot. Wouter wilde hem niet helpen en Mark wilde niet
dat Wouter zou winnen. Uiteindelijk werd het een sprint gewonnen door Frank en
met Piet als eerste B renner. Op de boulevard zagen we als laatste Arjan
binnenkomen omdat hij Richard de hand had gegeven. Niemand had op hem
gewacht!! Ik herken dit gedrag van matadoren.
Wouter