MALLAND, LUSJES EN BOCHTEN OP THOLEN (verslag clubrit 16 september 2018) De zomer van 2018 blijft maar aanhouden. Na wat weekjes van misschien iets minder fraai weer is het vandaag weer bijna zomers! Volop zon en een lekker temperatuur was vandaag weer eens het recept. Misschien een beetje meer wind dan gehoopt, maar dat mocht de pret vandaag niet drukken. De opkomst is met 24 leden, aangevuld met Esther en Wout, misschien op het eerste gezicht niet echt hoog. Maar als je bedenkt dat er ook nog veel leden actief zijn bij de nieuwe BWF koers rondom Stay-OK dan was het best druk met Markiezen vanochtend in de regio! Even na negen uur zetten we ons in beweging onder aanvoering van ritkapitein René. Een andere René, Koole wel te verstaan, bestuurt vandaag de bus en zo komt hij ook van de nul af in de stand om het clubkampioenschap! De uitrijdroute via Kop van 't Hoofd verloopt soepeltjes en blijkt een prima alternatief te zijn voor de routes richting Tholen. Zoals al gezegd was er behoorlijk wat wind. Deze blies uit het zuiden waardoor we in het begin de wind veelal mee hadden. Deze rit kenmerkt zich door het vele draaien en keren op het eiland Tholen. Zo'n beetje alle binnenwegen tussen St Maartensdijk en St Annaland lijken we te berijden. Tussen die twee dorpen ligt overigens gehucht Malland ergens verborgen. Zonder al te veel problemen wordt de route netjes volgens planning gevolgd. René werd regelmatig bijgestaan door Reinier, volgens mij de vader van deze route! Net als alle vorige keren ben ik weer even verbaasd wanneer we onder de brug van Vossemeer doorrijden, we even later linksaf slaan om richting het dorp Tholen te koersen. Gevoelsmatig zouden we hier rechtsaf moeten slaan om zo al snel via een klein lusje over de Hikseweg bij de brug over het Schelde-Rijnkanaal uit te komen. Maar via een grote lus om Oud Vossemeer heen komen we daar uiteindelijk ook terecht! Nu is het de brug over om zo weer in Brabant aan te komen en op te maken voor de splitsing. Bij de A dit keer slechts negen leden. Dat maakt het wel zo overzichtelijk! Praktisch alle toppers en mannen in vorm zijn blijkbaar gestart bij de BWF? Van alle aanwezigen hebben alleen Charl en ikzelf dit seizoen al overwinningen behaald. Ik verwacht een super afwachtende finale en ik ben er voor mezelf dan nog steeds niet uit hoe ik het het beste kan aanpakken. Moet ik afwachten of moet ik juist al snel in de aanval, hopende op lange solo? Maar Iron maakt het mij wat dat betreft al vrij snel gemakkelijk. Hij pakt nog voor de officiële start van de finale de kop en trekt lekker door. Tot aan het keerpunt bij de Zwarte Ruijter rijdt Iron onafgebroken op de eerste lijn met Charl stijf in zijn wiel. Ook daarna laat men hem nog even op kop beulen. De wind komt nu bijna recht van voren. Al snel geeft Iron de brui eraan. Maar niemand wil graag op kop en dus zakt de snelheid snel terug naar onder de 30 km/uur. Zonder er echt over na te denken besluit ik dat het genoeg is en wil ik aangaan. Maar de mannen voor mij waaieren nu over de volle breedte van de weg en ik moet in eerste instantie inhouden. Helaas is het verrassingselement zo ineens weg en ondanks dat ik de teller tot boven de 47 km/uur trek kan bijna iedereen volgen. Alleen Iron moet volgens mij nu lossen. (Althans, dat blijk achteraf wanneer ik op Strava kijk...) Nu volgt een fase waarvoor ik vooraf al bang voor was. Men sluit aan maar neemt beslist niet over. Wanneer de teller ruim onder de dertig zakt besluit ik opnieuw aan te gaan. Met hetzelfde resultaat helaas. Dit ritueel herhaalt zich een aantal keer... Ondertussen zijn we bij het punt aangekomen dat de bus op ons staat te wachten. De kop van de wedstrijd is dan gereduceerd naar vijf man. Ikzelf, Charl, Huub, Frenk en René. We zitten nu even in een wat rustiger vaarwater. Mijn persoontje neemt de langste en hardste aflossingen voor zijn rekening. Charl neemt telkens wel over maar zonder snelheid toe te voegen. Huub doet, uiteraard, ook naar vermogen zijn deel maar weet de snelheid er ook niet echt in te houden voor langere tijd. Hij doet zelfs een paar keer een poging om weg te springen terwijl het nog best ver is. Ik begrijp niet helemaal wat zijn strategie is! Frenk sr en Rene hangen uitsluitend in vierde en vijfde wiel. Uitermate taai zijn ze wel, want ondanks alle versnellingen hangen ze er nog steeds aan. Wanneer we de Glymesweg opdraaien probeert Huub het twee keer om weg te springen. Charl is telkens attent. Bij de tweede poging spoor ik Frenk en Rene aan om te volgen. Maar beide heren verkiezen desondanks liever mijn achterwiel. Ik laat het gat nu groter worden en vlak voor de afslag naar de Heenweg spring ik in een keer naar Huub en Charl toe en zijn we met zijn drieën weg. Mijn grootste zorg nu is de vraag hoe ik Charl kan inpakken? Gelukkig houd Huub het tempo hoog zodat de mannen achter ons niet meer kunnen terug komen. Ik besluit om zo lang mogelijk te wachten en om op een klein verzet te sprinten. Ik schakel 52-15 want we hebben nog steeds de wind pal van voren. Maar Charl is degene die als eerste de sprint aangaat wanneer we onder het viaduct door rijden. Huub geeft al direct op en ik pers er alles uit om Charl te pareren. Maar mijn versnelling is te klein en de streep te dicht bij. En zo komt Charl op vier zeges dit seizoen. Dit is Charl op zijn sterkst: Attent rijden en in de sprint de volle buit pakken! Achter mijn wordt René alsnog derde door Huub net voorbij te rijden. Daarna rijden we in een rustig tempo terug. We wachten op de achtergebleven Frenk sr, Frenk jr en Erwin. As na enig wachten Iron niet meer in beeld komt rijden we doo naar 't Strandhuys. Frank Tack is dan al afgeslagen. Onder het genot van koffie en thee praten we in het zonnetje nog de finale na. Daan. De rit door de ogen van Wouter!! Waar is de brug ? Vanochtend vertrokken we met een flinke groep richting eiland Tholen onder leiding  van René die de smaak te pakken had na zijn kopwerk vorige week. Dat Bergse volkslied Merk toch hoe sterck had weer de heel week in zijn huis geklonken, want in de stoet had zijn vrouw weer de hoogste stem. De bus was weer in goede handen van René Koole, die ik toch wel erg gemist heb in de achterhoede. Hij vertelde dat hij er volgend seizoen weer tegen aangaat. Moeten we dat geloven? Het lijkt mij verstandig als het bestuur hem een personal trainer ter beschikking stelt zodat er een stok achter de deur staat. Ik had  daarbij gedacht aan Walter omdat hij altijd goed verstaanbaar is. Het is een goede fietser, maar hij weet altijd wel uit de wind te zitten. Het liefst achter Charl. Zijn zoon is wat dat betreft socialer en probeerde mij uit de wind te houden. Dat zullen trekjes zijn van zijn moeder.  Bij de start was Wim blij dat hij genoemd was in het verslag.  Ernstiger was echter het feit dat hij Cor bedreigde. Cor is namelijk mijn informant voor mijn stukken vanuit de groep Halsteren. Hij dreigde dat Cor voortaan alleen naar Tholen kon rijden als hij nog meer zou vertellen. Dat is onacceptabel. Ik heb daarom Cor geadviseerd vandaag vanuit Halsteren direct naar Tholen te gaan zodat hij alleen naar huis zou moeten rijden. Mijn sociale vrienden uit Halsteren zijn gaarne bereid om Cor voortaan te begeleiden naar Tholen. Mijn vriend John begon over het feit dat hij moest oppassen dat hij geen bijnaam zou krijgen in de club. Spontaan ontstond de naam Wim de Dolle van Tholen.  Vandaag was een tocht zonder mannen die denken nog carrière te kunnen maken in de wielersport.  Zij gingen meedoen met de rit van BWF. Je zou toch niet verwachten dat ze een rit van de BWF prefereerde  boven een tocht met de winnaar van de JAVADO rit. Zulken leden zijn het zeker niet waard om een kampioenstrui te dragen. Zeker nu de eindfase van de clubritten in zicht is. Daan vertrouwde met nog toe dat Arjan de trui zeker verdient, omdat als hij er niet zou zijn was hij wekelijks te laat en zou hij vanaf de start al in de achtervolging moeten, waardoor strijden in de finale onmogelijk zou zijn. Het was een duidelijk Reinier tocht. Met zorg uitgekozen en wanneer hij dacht dat we verkeerd zouden rijden nam hij de kop. Alleen de naam Malland doet de tocht niet goed. Als jullie vandaag goed hebben opgelet is eiland Tholen het domein van de veldleeuwerik. De veldleeuwerik tocht zou daarom een meer passende naam zijn. Reinier beloofde mij dat hij de komende tijd meer zou luisteren naar het radioprogramma Vroege Vogels om zijn kennis bij te schaven. Verder zei hij dat hij het jammer vond dat er geen triotijdrit meer was.  Anders had hij met Richard en Jan graag meegedaan onder de naam Nieuwe Heupjes. Er werd vandaag flink doorgereden ondanks de harde wind en het was flink aanpoten om bij te blijven. De bekende gezichten aan kop leken niet moe te worden. Maar toen ik begon te roepen na die extra lussen waar is de brug kregen meer mensen dat gevoel en gingen ook roepen waar is de brug. Er leek geen einde te komen aan die lussen. Eindelijk kwam de brug in zicht. Ik had gehoopt dat Charl vandaag Frenk aan zijn overwinning zou helpen. Deze man was nog helemaal in de wolken na zijn trouwerij. Hij vertelde mij dat een overwinning van een nog hogere  orde zou zijn.  Maar helaas begreep ik later.  In de B werd er hard richting de Rubeerdijk gereden. Tot mijn verrassing zag ik Wim op kop. Zo zie je maar dat je als columnist toch invloed heb. Hij begreep nog niet dat hij mij uit de wind moest houden. Wel probeerde hij door een rempartij voor hem wraak te nemen op John, maar die liet zich niet van de wijs brengen. Na een heerlijke vakantie in de omgeving van Schoorl was hij nog in bloed vorm. Na de bocht moest ik het laten lopen en was Sjel zo vriendelijk om mij op sleeptouw te nemen. Na de dag ervoor 16 km hard te hebben gelopen was zijn tank leeg. Nadat we de finish hadden bereikt hadden bereikt hadden we de verwachting dat de kopgroep op ons zou wachten. Vanuit Halsteren met wind tegen is het nog een heel eind. Vroeger was Jan de man die de boel in de gaten hield, maar bij deze heren was er geen respect voor de achterblijvers. Ik zal de namen doorgeven aan het bestuur zodat zij op de bestuur app de les kunnen worden gelezen. Pas hadden we nog een brief dat we socialer zouden moeten zijn.  Vandaag bleek dat velen die brief nog niet hebben begrepen. Wouter