ARDENNENRIT (verslag clubrit 17 juni 2018)
Al jaren staat hij op de agenda zo rond midden juni: De Ardennenrit van TC de Markies. In vroegere jaren werd er dan een
touringcarbus gehuurd om alle leden die mee wilden te vervoeren naar het hartje van de Ardennen. Rond de eeuwwisseling leverde
dat steevast tussen de 25 en 30 leden op met als hoogtepunt, wat deelname betreft dan, de 33 leden in 2002! De laatste jaren is dat
wat ingekakt, zoals met praktisch alle activiteiten die afwijken van de klassieke zondagochtendrit met finales helaas. De laatste jaren
zijn we al blij dat we de twintig leden halen.
Door die afgenomen belangstelling is het absoluut niet meer rendabel om een grote bus te huren en kiezen we ervoor om met
eigen vervoer te gaan. Dit jaar besloten 18 leden af te zakken naar La Roche, aangevuld met twee extra gasten. De zoon van Piet,
Wout van Egeraat, en de vader van Denny, oud lid Charel Franken gingen net als vorig jaar ook nu weer mee. Bekende gezichten
dus voor de meesten onder ons! Hoewel die twintig een mooie homogene groep vormden en gezamenlijk een heerlijke fietsdag
hadden, is dit aantal echt aan de zeer magere kant. En dat is best jammer....
Zoals al gezegd, de start en finish zijn dit jaar op de vertrouwde plek bij La Roche: Camping Petit Suisse in Dochamps. De nieuwe
eigenaren van de camping hebben de camping weer een verdere opknapbeurt gegeven. de douches, het sanitair, het zag er
allemaal weer netjes en verzorgd uit. En we waren ook dit jaar weer van harte welkom. En dus verzamelden we rond half elf op het
parkeer terrein van de camping om ons op te maken voor weer een geslaagde dag!
De weersvoorspellingen voor vandaag waren wat duaal. Aan de ene kant zou het vandaag droog blijven maar aan de andere kant
zou het ook een sombere niet al te warme dag worden. Op weg naar Dochamps gaf de thermometer op een gegeven moment nog
maar een graad of twaalf aan. En hoewel de temperatuur best nog wel wat zou stijgen zouden we nooit meer dan 16 graden halen.
Heel af en toe brak een zonnetje door maar de wolken overheerste hardnekkig waardoor het al met al niet al te vrolijk leek. Maar
zoals al gezegd kon dat de sfeer niet echt drukken, die was prima!
Reden we vorig jaar nog een keertje goed fout,
dit jaar volgden we onder vakkundige leiding van Jochem de juiste route. Een route die zoals je kunt zien niet mals was. De ruim 85
kilometers leverden bijna 1500 hoogtemeters op. En dat kan alleen maar als er constant op en neer gereden wordt. In deze route is
weinig tot geen vlakke kilometer te vinden. De eerste echte klim is de Cote de Fosse. De eerste kilometer is ruim 7% en dat is best
even omschakelen voor de plattelandsrijders van onze club! Maar het is slechts een opmaat voor de volgende klim. Na een lange
heerlijke afdaling buigen we rechtsaf en maken we ons op voor de Roche-a-Frêne. Met zijn ruim 2 kilometer en een gemiddelde
stijging van meer dan 9% doet hij nauwelijks onder voor bij voorbeeld de Redoute!
Voor hen die deze kuitenbijter voor het eerst opreden zal het een behoorlijke kluif geweest zijn. Maar gelukkig zou het de zwaarste
van vandaag zijn. Nu volgt een relatief rustig stuk. De volgende uitdaging ligt in Durbuy met de bekende Muur aldaar. Volgens mij
heft hier niemand van de fiets en komt iedereen fietsend boven. De een wat sneller dan de ander!
Daan